Riceberry

From Wikipedia, the free encyclopedia
Riceberry
Riceberry

Riceberry (Thai: ข้าวไรซ์เบอร์รี่) is a rice variety from Thailand, a cross-breed of Jao Hom Nin (JHN, a local non-glutinous purple rice) and Khao Dawk Mali 105 (Hom Mali rice). The variety was created by the Rice Science Center, Kasetsart University, Thailand. The outcome is a soft, deep purple whole grain rice. Riceberry has been used a brown rice substitute.

Riceberry is grown primarily in northern and northeastern Thailand. The wet season months of August through December are suitable for riceberry planting.[1]

Riceberry is distinct from traditional black rice.[citation needed]

Characteristics[]

Riceberry Characteristics
Plant height 105–110 cm (41–43 in)
Days to maturity 130
Yield 1,875–3,125 kg/ha (1,673–2,788 lb/acre)
Grain length (brown rice) 7.2 millimetres (9⁄32 in)
Grain length-width ratio >3.0
Pericarp color deep purple
Head rice (%) 50
Amylose content (%) 15.6
Gel Temperature < 70 °C (158 °F)
Whole grain riceberry
Whole Grain Riceberry
Nutritional value per 100 g (3.5 oz)
Energy1,631.76 kJ (390.00 kcal)
80 g
Sugars0 g
Dietary fiber4 g
4 g
Saturated0 g
8 g
VitaminsQuantity
%DV†
Vitamin A equiv.
1%
63 μg
Folate (B9)
12%
48 μg
Vitamin E
5%
0.68 mg
MineralsQuantity
%DV†
Iron
14%
1.8 mg
Sodium
3%
50 mg
Zinc
34%
3.2 mg
†Percentages are roughly approximated using US recommendations for adults.

Nutritional properties[]

Riceberry is enriched with both water-soluble—mainly anthocyanin—and lipid soluble antioxidants, such as carotenoid,[2] gamma oryzanol, and vitamin E. The nutritional properties of riceberry are concentrated in its bran, with only a small fraction in its endosperm. This is true of all cereals, meaning that it is best to consume whole, rather than polished, grains.

Riceberry has a "medium" glycemic index (GI=62).[3]

Governmental support[]

The Commerce Ministry aims to increase riceberry cultivation from 5,000 rai to 20,000 rai (3,200 hectares) by 2018 to address in the world market demand for organic brown rice. The yield from 5,000 rai amounts to only 1,500 tonnes.[4] Demand for premium organic rice is still small, accounting for only one to two percent of total rice exports, but as riceberry sells for two or three times the price of white rice,[5] it has the potential to increase farming incomes.[6] As of 2015 Riceberry sold in the domestic market for about 50 baht a kilogram, while the export price was 200 baht per kilogram.[4]

References[]

  1. ^ "ข้าวไรซ์เบอร์รี่ Riceberry". Rice Gene Discovery & Rice Science Center (RGD&RSC). Kasetsart University. Retrieved 27 December 2017.
  2. ^ รัชนี คงคาฉุยฉายและคณะ. 2553. รายงานการวิจัย โครงการบูรณาการเทคโนโลยีชีวภาพในการสร้างพันธุ์ข้าวเพื่อเพิ่มมูลค่าและคุณค่าสูง: โครงการวิจัยย่อยที่ 4: การศึกษาคุณค่าทางโภชนาการเบื้องต้น และการประเมินความเป็นประโยชน์ของธาตุเหล็กจากข้าวในระดับเซลล์. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
  3. ^ ศรีวัฒนา ทรงจิตสมบูรณ์ และคณะ รายงานการวิจัย โครงการบูรณาการเทคโนโลยีชีวภาพในการสร้างพันธุ์ข้าวเพื่อเพิ่มมูลค่าและคุณค่าสูง บทที่ 6 ดัชนีน้ำตาลในข้าวโภชนาการสูง. 2548. สำนักงาน คณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
  4. ^ Jump up to: a b Pratruangkrai, Petchanet (2015-11-06). "Riceberry plantation to expand". The Nation. Retrieved 27 December 2017.
  5. ^ Pratruangkrai, Petchanet (2014-05-12). "Farmers growing organic rice enjoy good returns and health". The Nation. Retrieved 27 December 2017.
  6. ^ Sitthitool, Ruksith (2015-11-26). "Thailand to increase organic Riceberry rice for the world market". Thai Tribune. Retrieved 27 December 2017.
Retrieved from ""